Σήμερα σκεφτόμουν πολύ για το τι ήθελα να βγάλω από την καρδιά μου. Η χώρα μου, η Ελλάδα μας περνάει μια πολύ βαθιά κρίση. Πρόταση «κλισέ» που δεν βοηθάει στο ένα βήμα παρακάτω. Όμως μέσα σε αυτήν την πρόταση βρίσκεται πολύ πόνος. Πόνος πολυεπίπεδος, ποικιλόμορφος που παίρνει μορφή συνεχούς, παρατετεμένης «ασχήμιας».
Οι προδιαγραφές από τις οποίες ήμαστε φτιαγμένοι είναι να ζούμε στην «ομορφιά» . Να την δημιουργούμε, να την αναγνωρίζουμε και φυσικά να την βιώνουμε.
Αξίωμα: ουδέν κακό αμιγές καλού.
Κατά λέξη η φράση σημαίνει κανένα κακό δεν είναι απαλλαγμένο και καθαρό από το καλό.
Όμως για να βρούμε μέσα από το κακό το καλό, την «ομορφιά», θέλει χρόνο(που δεν διαθέτουμε), θέλει τρόπο(που δεν τον ξέρουμε), θέλει κόπο (που δεν τον θέλουμε).
Από την άλλη η «ομορφιά» δεν είναι μονοδιάστατη και βρίσκεται παντού .
Ένα απλό δείγμα «ομορφιάς» είναι το χαμόγελο. Όλοι μας ανεξαιρέτως όταν χαμογελούμε γινόμαστε πιο όμορφοι, πιο λαμπεροί, πιο θελτικοί.
Εάν κάνουμε κάποιον που είναι στεναχωρημένος να χαμογελάσει, ομορφαίνουμε τον χωροχρόνο μας, σας, τους.
ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΫΛΗ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ.
Υ.Σ. Η αφορμή μου για το παραπάνω κείμενο η λέξη «άϋλη» που τα τελευταία χρόνια ακούγεται στον τόπο μας αρκετά συχνά και ο αείμνηστος π. Ανανίας Κουστένης που την συνδύασε με την λέξη «φιλανθρωπία». Άϋλη φιλανθρωπία είναι το γέλιο, είχε πει.
Επίσης έλεγε με αυτόν τον αντισυμβατικό αλλά άμεσο του τρόπο: Μην μασάτε! Έχει ο Θεός!
Πολίτικη Κουζίνα 
Σχολιάστε